Of God bestaat, ik weet het niet.
De religie rondom ons gaat van zijn bestaan uit,
vanzelfsprekend.
Dat is voor mij niet zo.
Als ik ze hoor spreken,
komt er onverbiddelijk ongeloof in mij op.
Dan ben ik atheïst en wel volkomen.
Nee, voor mij bestaat God niet.
En bewijsbaar is hij nog minder.
Toch is er iets anders in mijn leven:
een stem die enerzijds binnen in mij is
en die anderzijds eigenlijk tot mij komt.
Ik kan die stem in ieder geval niet vereenzelvigen
met wat ik zelf zeg of denk, hoop en vrees.
Het is niet zo duidelijk,
het is meer een zachte fluistering
vanuit een verborgen stilte.
Maar het is een stem getuigend van licht, dat mij trekt.
Ik kom in beweging
naar vrede toe, recht, vrijheid en gemeenschap.
Het is een stem ‘die de stilte niet breekt’,
zo zacht en innig, maar tegelijkertijd onweerstaanbaar.
Die bindende stem noem ik – door de bijbel geleerd – God.
Hij is weerloos tegen elke ontkenning,
ook die van mij (en dat is goed),
maar Hij laat mij niet los.
Hij boeit mij, bemoedigt en troost mij.
Ik leef op zijn adem.
Bert ter Schegget
Deze tekst staat op een bord naast de katholieke kerk, Schiermonnikoog.
Herkomst verder onbekend.
Beeld: Nicola Pavan op Unsplash