Auteur: Redactie Open Deur

Waar ben ik? Hier natuurlijk. Maar waar is hier? Waar mijn voeten staan. Dat klopt. Maar er valt nog meer te kloppen. Bijvoorbeeld op het venster dat het uitzicht opent op mijn levensweg. Daar ben ik aangeland in mijn 56ste levensjaar. Volgens het boekje heb ik de midlifecrisis achter me, al schijnt er nog kans

‘In de trein.’ ‘Aan de kassa. Ik moet net betalen. Wacht, ik bel je zo terug.’ Antwoorden op de vraag waarmee een beller sinds het mobiele tijdperk het gesprek opent. ‘Waar ben je?’ Het is ook de eerste vraag die klinkt uit de mond van God. ‘Waar ben je?’ Genesis, en dus ook de bijbel,

Je plek vinden, je thuis bereiken: dat is voor iedereen een reis. De Bijbel staat vol verhalen van mensen die op weg gaan. Vaak waren ze al ergens thuis. En toch gaan ze op reis. Wat altijd zo geweest is, is niet altijd het beste. Dinsdagmorgen, op de afdeling geriatrie. We zitten om de tafel:

Ik ben vaak waar ik nog niet ben aangekomen. Ik ben ergens, maar meestal niet goed wijs. Wijsheid is wortelen waar je bent. Wijsheid is stil worden te midden van de beweging. Het is het besef dat er niets nieuws onder de zon is. Ah, ik ben hier niet voor het eerst! Het is het

‘Levenskunst’ klinkt optimistisch. Het woord suggereert het dat ik iets van mijn leven kan maken: een kunstwerk. Mijn buurman is daar druk mee bezig. Hij heeft een goede baan, een vrouw die gezien mag worden en drie stoere knaapjes. Mijn buurman blaakt van optimisme en hij slaagt erin wat van zijn leven te maken. Maar

!! ER KUNNEN HELAAS GEEN DEELNEMERS MEER BIJ. INDIEN U ZICH OPGEEFT, KOMT U OP DE ‘RESERVELIJST’ TE STAAN (ALS DEELNEMERS AFZEGGEN, KUNNEN PERSONEN VAN DE RESERVELIJST ALSNOG MEEGAAN) Zaterdag 27 september 2014 10.30 – 16.30 uur Een kleine pelgrimstocht door Den Bosch langs bijzondere kerken & andere inspirerende plekken. De Open Deur lezerswandeling brengt

Vanuit de ruimte moet de aanblik van de aarde indrukwekkend zijn. De pas overleden Wubbo Ockels, Nederlands eerste astronaut, heeft sinds hij dat zag er een dagtaak aan gehad om zijn medemensen te doordringen van de kostbare maar kwetsbare dunne dampkring die staat voor het leven op onze blauwgroene planeet. Hij wilde zijn medemensen ervan

Sinds ik grond bezit, lees ik me suf over tuinen, tuinieren en planten. Het leukste vind ik verhalen over mensen en hun tuin. Er is een grote variëteit in tuinmensen en waar ze druk mee zijn. Jongemannen, overdag op kantoor, maar in hun vrije tijd verzamelen en vermeerderen ze zoveel mogelijk soorten van de daglelie.

‘Nun denke ich immer an die Bärbel.’ Ik hoor het mijn moeder nog zeggen. Een jaar of tien was ik en we hadden drie weken doorgebracht in een klein dorpje ergens in dat grote Duitsland. We woonden die weken in een deel van het huis van een echtpaar. Hoe híj heette, weet ik niet meer,

Tuinen vormen niet alleen een bron van ontspanning, van kleur en groei, maar ook van wijsheid. Talloze legenden en verhalen werden geïnspireerd door de tuin. Zoals deze: Er was eens een man die veel van tuinen hield en besloot er zelf een aan te leggen. Hij zaaide het zaad van mooie, kostbare bloemen. Maar niet