Auteur: Redactie Open Deur

Voor het januarinummer van Open Deur interviewde ik Luuc Smit. Aanleiding was zijn boek over veerkracht. Op mijn netvlies staat nog de ontroering die zich van hem meester maakte toen hij vertelde over een jonge vrouw, die hij voor de tweede keer in zijn leven ontmoette. ‘Twintig jaar geleden werkte ik bij slachtofferhulp. Ik werd

Ooit werkte ik enkele jaren in Chili. Al gauw belandde ik in het clubje van Nederlandse ‘expats’. Daartoe behoorden mensen die via bedrijven in Chili terecht gekomen waren, mensen van de ambassade, gelukzoekers en tussen al die diverse Nederlanders ook nog een non. Ze woonde niet zoals de meesten in de betere wijken van Santiago.

De wijzen uit het Oosten komen bij het kind in de kribbe op bezoek. Zij komen niet met lege handen. Goud, wierook en mirre nemen ze mee. Zeldzame zaken, producten van ver, met moeite geoogst of gedolven. Kostbare kadootjes. Maar niet alleen op een financiële manier. Eén van de wijzen neemt mirre mee. Hars van

Gek, in deze maand van pakketjes – Sint Nicolaas, Kerst – wordt er extra gewaakt voor heel speciale pakketjes. Voor verdachte pakketjes die geen vriendelijkheid vertegenwoordigen maar moord en doodslag. Pakketjes die als een bom willen inslaan. Ik zou er pessimistisch van worden. Dat word ik soms ook. Maar op één of andere manier is

Ik belde een vriendin. Haar moeder was enige weken daarvoor begraven. ‘Hoe is het met je?’, vroeg ik. ‘Ik ben zo blij dat je dat vraagt’, zei ze. ‘Ik was van de week even in de stad. Ik dacht: dat kan ik wel weer aan. En ik kon het ook, maar wat het moeilijk maakte

Hij had mij bijna negen jaar geleden gehoord toen zijn overbuurman was overleden. En toen had hij tegen zijn vrouw gezegd: als ik een keer ga, moet je hem bellen. Nu was hij gegaan. En ik werd gebeld. Zijn vrouw zei dat ze blij was dat ze mij had gevonden. Ik had wel dood kunnen

Verlies: het ultieme verlies is wel het verlies van het leven. De Belgische filosofe Patricia de Martelaere schreef daarover in haar boek Wie is er bang voor de dood? Daarin komt zij tot een opmerkelijke uitspraak over de ziel. Zij omschrijft de ziel als ‘dat wat wil loslaten’ in ons. De ziel vormt het verlangen

Over rouw is en wordt heel veel geschreven. Niet alleen beschouwingen in artikel- of boekvorm, maar ook boekjes met gedichten, oneliners, mijmeringen en fraaie tekeningen. Ze zijn er te kust en te keur. En verwerkingsboekjes, geschreven door moeders die een kind verloren en zich ertoe zetten om te schrijven over wat ze innerlijk beleefden. Het

‘Wie is de grootste in het koninkrijk der hemelen?’ Voor de leerlingen van Jezus een vraag waar veel van afhangt. Bij wijze van antwoord zet Jezus een kind in het midden. ‘Hij die klein durft te zijn zoals dit kind, die is de grootste in het koninkrijk der hemelen!’ Klein en groot. Is het een

Weet u waar God te vinden is? Hij schijnt zich verstopt te hebben. Weet u dus misschien waar God zich verstopt heeft? Op bergen en in dalen, zingen sommigen, ja overal is God. Maar anderen beweren dat hij in geen velden of wegen te bekennen is. En weet u ook waarom God zich verstopt heeft?